நூல் விமரிசனம்

அ.கா.ஈஸ்வரன் எழுதிய 'சமூக வளர்ச்சியின் அடித்தளமும் மேற்கட்டமைப்பும் பற்றி மார்க்சியம்'


கார்ல் மார்க்சு அவர்களின் முக்கியக் கண்டுபிடிப்புகளாக இரண்டு விசயங்கள் என்று இவர் வரிசைப் படுத்துகின்றார். ஒன்று உபரி மதிப்பு விதி, இரண்டு அடித்தளம் மேற்கட்டமைப்பு பற்றிய கருத்துக்கோப்பு. நூலாசிரியர் இரண்டாவது விசயத்தை மிகவும் சிரத்தை எடுத்து ஆழமாக மார்க்சு, எங்கல்சு ஆகியோரின் நூல்களிலிருந்தும் கடிதங்களிலிருந்தும் மேற்கோள்களை எடுத்துக் காட்டி நிறுவ முயற்சித்துள்ளார் என்பது மிகவும் பாராட்டத் தக்கதாகும். அடித்தளம், மேற்கட்டமைப்பு ஆகியவற்றைப் பற்றியும் இவ்விரண்டிற்கும் இடையே உள்ள உறவு பற்றியும் கூறப்பட்டுள்ள மார்க்சிய மூலவர்களின் பெரும்பாலான‌அனைத்து மேற்கோள்களையும் தொகுத்தளித்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.


மார்க்சிய மூலவர்களின் கருத்துரைகளில் பொருள்முதல்வாதம் அடிப்படையை மட்டும் ஏற்றுக்கொள்கிறார். ஆனால் மார்க்சின் மறைவிற்கு பின்னர் எழுந்த தத்துவார்த்த விவாதங்கள், இப்பொருள் குறித்து மேலும் இயங்கியல் ரீதியாக வளர்த்தெடுக்கவேண்டிய தேவை எங்கல்சிற்கு இருந்தது என்பதை ஆசிரியர் மறுக்கின்றார். மார்க்சின் ‘பொருளாதார நிர்ணய’க் கருத்துரைக்கும் எங்கல்சின் ‘இறுதி நிர்ணய’க் கருத்துரைக்கும் உள்ள இயங்கியல் வளர்ச்சிப்போக்கை உள்வாங்க‌ மறுக்கின்றார். எங்கல்சிற்கு பின்னர் இப்பிரச்சனையில் மாவோவின் இயங்கியல் ரீதியிலான பங்களிப்பைப் புறக்கணித்ததன் காரணம் புரியவில்லை. ஒருவேளை இதில் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பு எதுவும் மாவோ ஆற்றவில்லை என்று இந்நூலாசிரியர் கருதலாம்.

அடித்தளம் மேல்கட்டுமானத்தை நிர்ணயிக்கும் என்ற கோட்பாட்டைப் பொருள்முதல்வாத அடிப்படைகளைக் கொண்டு ஆசிரியர் நிறுவியுள்ளாரா என்ற ஐயம் எழுகின்றது. மேலும் எங்க‌ல்சின் க‌ருத்துரைக‌ளையும் க‌டிதங்க‌ளையும் விரிவான‌ அள‌வில் மேற்கோள் காட்டியிருந்தாலும், அதிலுள்ள‌ இய‌ங்கியல் அம்ச‌ங்க‌ளை உள்வாங்க‌வில்லை என்றே தோன்றுகின்ற‌து.

அடித்த‌ள‌ம் மேற்க‌ட்டுமான‌ம் ஆகிய இரண்டையுமே நிர்ண‌யிக்க‌ப்ப‌ட்ட‌கூறுக‌ளாக‌வும் வ‌ரைய‌றுக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ எதிர்வுக‌ளாக‌வும் பார்க்கின்றார். அதாவ‌து சமூக அடித்த‌ள‌ம், பொருள்முத‌ல்வாத‌ அடிப்ப‌டையைக் கொண்ட‌து என்ப‌து நிர்ண‌யிக்க‌ப்ப‌ட்ட‌க‌ருதுகோளாக‌எடுத்துக் கொள்ள‌லாம். ஆனால் அடித்த‌ள‌ம் மேற்க‌ட்டுமான‌ம் ஆகிய இர‌ண்டுக்குமான ‌உற‌வு நிர்ண‌யிக்க‌ப்ப‌ட்ட‌த‌ன்று. ச‌மூக‌வ‌ள‌ர்ச்சியைப் பொருத்து, ச‌மூக‌முர‌ண்க‌ளின் இய‌ங்கிய‌ல் கூறுக‌ள் வ‌ள‌ர்ச்சிபெற்றுக் கொண்டே இருக்கும் என்பதை ஆசிரியர் மறுக்கிறார். இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதம் என்பது ஒரு விஞ்ஞானம். அதன் இயங்கியல் கூறுகள் வளர்ந்துக் கொண்டே இருக்கும். இதை மறுப்பது இயக்கமறுப்பியல் சிந்தனையாகும்.

மேல்கட்டுமானக் கூறுகளை மட்டும் உயர்த்திப்பிடிப்பது என்பது பண்பாட்டு மார்க்சியம் என்று ஆசிரியர் கூறுகின்றார். அதே சமயம் மேல்கட்டுமான கூறுகளைப் புறக்கணித்து அடித்தளத்தை மட்டும் நிர்ணயிப்பதாக ஏற்றுக்கொள்ளும் பொருளாதார நிர்ணயவாதம் என்ற‌போக்கு குறித்து தனது கருத்து எதையும் கூறாமல் ஒதுங்கிக்கொள்கிறார். பொதுஉடைமைக் கட்சிகளிடம் ஒரு முக்கியப் போக்காக இருப்பதை ஏன் ஆசிரியர் விமரிசிக்க‌வில்லை. காரணம், பொருளாதார நிர்ணயவாதப்போக்கைச் சார்ந்து இருப்பது இவருக்கு வசதியாக தோன்றுகிறது. ஒருவேளை பொருளாதார நிர்ணயவாதப்போக்கு என்று ஒன்று இல்லை என்று கருதுகிறாரா என்று புரியவில்லை.

பண்பாட்டு மார்க்சியர்கள் மேல்கட்டுமானத்தை மட்டும் உயர்த்திபிடிக்கின்றார்கள் என்பதில் எனக்கு சந்தேகமில்லை. மேல்கட்டுமானத்தின் கூறுகளையும் நுணுக்கமாகவும் ஆழமாகவும் ஆய்வு செய்துள்ளனர் என்பதையும், அவர்கள் அடிக்கட்டுமானத்திற்கும் மேல்கட்டுமானத்திற்கும் இடையே உள்ள உறவைக் கண்டறிந்து கூறுயுள்ளனர் என்பதையும் மறுக்கவியலாது.. இவர்களிடம் இருக்கும் இயங்கியல் அம்சங்களை பார்க்க தவறுவது தத்துவ பிழையாகும். அதே போன்று பொருளாதார நிர்ணயவாதத்தின் இயக்கமறுப்பியல் போக்கைக் கண்டும் காணாமல் அலட்சிப்படுத்துவது அதைவிட மாபெரும் தத்துவ பிழையாகும்.

வரலாற்று பொருள்முதல்வாதம் என்ற மார்க்சின் கருத்துரை எந்திரவகைப் பட்டதாக மாற்றப்பட்டிருக்கின்றது என்பதற்கு ஒருசான்று, சமூக வளர்ச்சிக் கட்டங்கள் பற்றியதாகும். இனக்குழுச் சமூகம், அடிமை உடைமைச் சமூகம், நிலவுடைமைச் சமூகம், முதலாளியச் சமூகம், சோசலிச சமூகம், பொது உடைமை சமூகம் என்ற சமூக வளர்ச்சி எந்திரவகைப்பட்டதாகும். உலகில் எந்த சமூகம் இந்த படியில் கட்டங்களாக வளர்ச்சி பெற்று வந்ததில்லை. இந்த மாதிரியான படிநிலை வளர்ச்சியை மார்க்சிய மூலவர்களும் எப்போதுமே வலியுறுத்தியதில்லை என்பதை மனதில் கொள்ளவேண்டும். ஒவ்வொரு வரலாற்று கட்டமும் அதற்கே உரித்தான தனித்தன்மைகளுடன் விளங்கும் என்று மார்க்சு தெளிவாக குறிப்பிடுவார்.

பொருளாதார அடித்தளத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மேற்கட்டுமானத்தை மாற்றியமைக்கின்றன. அடித்த‌ள‌த்திலிருந்து தோன்றிய‌மேற்க‌ட்ட‌மைப்பு அடித்த‌ள‌த்தை வ‌லுப்ப‌டுத்த‌முடியுமே த‌விர‌அடித்த‌ள‌த்தில் எந்த‌மாற்றத்தையும் மேல்க‌ட்ட‌மைப்பால் உருவாக்க‌முடியாது என்று ஆசிரியர் கூறியிருப்பது கருத்து பிழை.

மேல்கட்டமைப்பில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் அடித்தளத்தால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றது; மேற்கட்டமைப்பு அடித்தளத்தால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட வகையில் சுதந்திரத்தோடு செயல்படுகின்றது என்பதைதான் மார்க்சியம் வலியுறுத்துகின்றது என்று ஆசிரியர் கூறுகிறார். பொருட்களின் சாராம்சம் அல்லது சாரப்பொருள் என்பதும் சார்பு நிலையானவையே என்று லெனின் கூறுவதையும் சேர்த்து பார்க்கவேண்டும்.

‘லூக்காஸ், கிராம்சி ஆகியோர், ஜெர்மனியில் நாஜிக்களும், இத்தாலியில் பாசிஸ்ட்டுகளும் வெறும் பிரச்சாரத்தின் மூலம் சர்வாதிகார அரசியலை நிலைநாட்டி விட்டதாகவும், இதன் மூலம் பொருளாதார காரணங்கள் சமூக அடிப்படை என்பது பின்னுக்கு தள்ளப்பட்டதாகவும் தவறாக புரிந்து கொண்டு, பண்பாட்டு மார்க்சியம் என்ற சிந்தனைப் போக்கைத் தொடங்கினர். இவற்றை எல்லாம் அறிந்து கொள்ளாமல் மார்க்சியத்தின் அடிப்படைக்கு எதிரான பண்பாட்டு மார்க்சியம் என்று மார்க்சின் பெயரைத் தாங்கிக்கொண்டே, மார்க்சியத்தின் அடிப்படையை மறுக்கின்றனர். இதற்கெல்லாம் லூக்காஸ், கிராம்சி போன்றோர்கள் பெரும் காரணமாவார்கள். மார்க்சியம் கூறும் அடித்தளம் மேற்கட்டமைப்பு என்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல், மேற்கட்டமைப்பு என்பது, - குறிப்பாக பண்பாடு - அடித்தளத்தின் பிரதிபலிப்பல்ல, மேற்கட்டமைப்பிற்கு தனியான சுதந்திரம் உண்டு என்று பண்பாட்டு மார்க்சியர்கள் கூறுகின்றனர்’ என்று ஆசிரியர் கூறுவதில் உண்மை இருக்கலாம்.

ஆனால் இப்பிரச்சனையை அணுகும் விதத்தில் மாறுபடுகிறோம். இவர் பிரச்சனையை ஒற்றையாகவே பார்க்கிறார். இங்கு இயங்கியல் அணுகுமுறையின் அவசியத்தை அவர் உணரவில்லை. அடித்தளம் மேற்கட்டமைப்பை இறுதியில் நிர்ணயிக்கிறது என்பது மார்க்சியத்தின் அடிப்படையான முடிபாகும் என்ப‌தை பண்பாட்டு மார்க்சிய‌ர்க‌ள் ஏற்றுக்கொள்ளாதவ‌ர்கள் என்பது உண்மை. ஆனால் அவ‌ர்களின் இய‌ங்கியல் ரீதியிலான‌ப‌ங்க‌ளிப்பை நூலாசிரிய‌ர் எளிதாக த‌ள்ளிவிட‌முடியாது. ஹெக‌லின் இயங்கியல்தான் மார்க்சியத்திற்கு வாழ்வளித்தது என்பதை நூலாசிரியர் மறுக்கமுடியுமா?

“அடித்தளம் மேற்கட்டுமானம் என்ற எதிர்வுகளுக்கு மார்க்சிய முதலாசிரியர்கள்கூட இவ்வளவு இறுக்கத்தை வழங்கினார்களா என்பது சந்தேகமே. இயங்கியல் எதிர்வுகளை நெகிழ்வாகப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதே அவர்களது நிலைப்பாடு ஒன்றிலிருந்து மற்றதை வருவிக்கும் முறையியலை அவர்கள் ஏற்கவில்லை. ஹெகலிய இயங்கியலில் கூட இத்தனை இறுக்கம் கிடையாது” என்ற நா.முத்துமோகனின் கருத்து, மார்க்சின் கருத்தை புரட்டி, சிதைப்பதாகவும் மார்க்சிய கருத்தாக்கத்தை சந்தேகிக்கும் போக்காகவும், மறுதலிக்கும் போக்காகவும் இருக்கிறது என்று ஆசிரியர் மிகவும் கோபம் கொள்கிறார். இதில் நா.முத்துமோகன் பொருளாதார அடித்தளத்தை வலியுறுத்தாமல் விட்டிருக்கலாம். அவரது கூற்று உண்மையில் மார்க்சிய இயங்கியலின் அவசியத்தை உணர்த்துவதாகவே அமைந்துள்ளது.

“அடித்தளம் மேற்கட்டமைப்μ என்பது வெறும் புரிந்து கொள்வதற்கான வழிமுறையல்ல. “….. வரலாற்று ரீதியாக, பொருளாயதச் சக்திகளை அவற்றுக்குள்ள வடிவங்களிலிருந்து பிரித்துப் பார்க்க முடியாது. அதுபோல பொருளாயதச் சக்திகளிலிருந்து கருத்துநிலை வடிவங்களைப் பிரித்துப் பார்த்தால் அவை தனிமனிதர்களின் வெறும் கற்பனையாகவே காட்சியளிக்கும்.” என்ற கிராம்சியின் கருத்தின்மீது தனது விமரிசனத்தை முன்வைக்கும் போது “இதில், பொருளாதார சக்திகளை அதிற்குரிய வடிவங்களிலிருந்து பிரித்துப் பார்க்க முடியாது, என்றும் பொருளாதார சக்திகளிலிருந்து கருத்துநிலை வடிவங்களை பிரித்துப் பார்த்தால் அது தனிமனிதர்களின் வெறும் கற்பனையாகவே இருக்கும் என்று கூறும் கிராம்சியின் கூற்றில் பொருளாதார சக்திகள் வடிவத்தை (மேற்கட்டமைப்பை) தீர்மானிக்கிறது என்ற மார்க்ஸ் கண்டுபிடிப்பை பற்றி புரிதல் இல்லை. அடித்தளம் மேற்கட்டமைப்பு என்ற இரண்டையும் சமநிலையில் வைத்துப் பார்க்கிறார். இந்த மார்க்சியத்திற்கு மாறான கருத்து.” என ஆசிரியர் கூறுகின்றார்.

பொதுவாக, முரண்பாட்டின் எதிர்நிலைகள் இணைந்தும் பிரிந்தும் செயல்படுகின்றன. பொருளாதார அடித்தளத்திலிருந்து அதன் மேற்கட்டுமானத்தை தனியே பிரித்து பார்ப்பது இயக்கமறுப்பியல் ஆகும். இரண்டுக்குமுள்ள உறவை பற்றித்தான் கிராம்சி விளக்கியுள்ளார் என எண்ணுகிறேன். ஒரு சமூகத்தில் நிலவும் பொருள் உற்பத்தி முறை அதன் மேற்கட்டுமான அம்சங்களைப் பாதிக்கிறது. சில நேரங்களில் அதைத் தீர்மானிக்கிறது. ஆயினும் பல நேரங்களில் அதுவும் தன் பங்கிற்கு அடித்தளமான பொருள் உற்பத்தி முறையைப் பாதிக்கிறது” இது மாவோவின் கருத்துரையைப் பிரதிபலிக்கும் வரிகளாகும்.

பொருள் சார்புதன்மை யற்றது என்று கூறும் நூலாசிரியர் பொருளின் தனிமுதல் உண்மையும் மறுக்கிறார். மேலும் அதன் வரம்பற்ற தன்மையும் வரம்புக்குட்பட்ட தன்மையும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதன்மூலம் பொருளை முடிவுற்றதாக கருதுகிறார். ஆகவேதான் சிந்தனையின் சர்வ சுதந்திரத்தை மறுத்து, பொருளை சார்ந்திருக்க வேண்டிய கட்டுப்பட்டை விதிக்கிறார். இதன்மூலம் அறிவின் வளர்ச்சிக்கும் முடிவு கட்டுகிறார்.

மனித அறிவின் சார்புநிலைத் தன்மையை அங்கீகரிக்கும் அதே நேரத்தில் தனிமுதலான உண்மையையும் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். இதில்தான் அறிவுக்கும் உண்மைக்கும் இடையிலான‌இயக்கவியல் தன்மை புலப்படும். மாறாக, மனித அறிவின் சார்புநிலைத் தன்மையை மட்டும் அங்கீகரித்து, தனிமுதலான உண்மையை மறுப்பது சார்புநிலைவாதம் ஆகும்.

ஆசிரியர் தனது நூலின் முன்னுரையில் எடுத்துக் காட்டியிருக்கும் நோக்கத்தையும் நூலில் காணப்படும் மார்க்சிய மூலவர்களின் மேற்கோள்களுக்கிடையே காணப்படும் அவரது கருத்துக்களையும் சிறிது ஆழமாக ஆராய்ந்து பார்க்கும் போது, இவர் ‘பொருளாதார நிர்ணயவாதம்’ என்ற அடிப்படையிலிருந்துதான் இப்பிரச்சனையை அணுகுகிறார் என்பது புலனாகும். மேலும் இப்பிரச்சனையின் இயங்கியல் வளர்ச்சிப்போக்குகளை உள்வாங்க மறுக்கின்றார் என்பது சொல்லாமலே விளங்கும்.

இவ்வாறு, மார்க்சியத்தின் அடிப்படை கண்ணோட்டத்தைப் புரிந்துக் கொள்ளவேண்டு மென்றால் முதன்மையாக‌மார்க்சின் படைப்புகளை முழுமையாக கற்றறிந்திருக்க வேண்டும். அடுத்ததாக‌ அவருக்குப்பின் எங்கல்சு அளித்துள்ள விளக்கங்களும் கருத்துரைகளும் சேர்த்து புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இது மட்டும் போதாது, லெனின், மாவோவின் பங்களிப்பையும் சேர்த்து ஒருங்கிணைந்த வகையில் உள்வாங்கிக் கொண்டால் மட்டுமே அது சாத்தியப்படும்.

மார்க்சிய மூலவர்களுக்கும் பின்னர் பல்வேறு மார்க்சியர்கள் மார்க்சியத்தின் அடிப்படை கூறுகளின் பொருள்விளக்கம் தந்து வேறுபட்ட சூழல்களுக்கு ஏற்ப பொருத்த முயன்றுள்ளனர். அதன் பொருட்டு மார்க்சியத்தின் அடிப்படைகளிலிருந்து வழிவிலகல்களும் திருத்தல்களும் ஏற்பட்டிருக்கலாம். ஏன் மார்க்சியத்தின் அடிப்படை கூறுகளைச் செழுமைபடுத்தி யிருக்கலாம். அவற்றை நேர்மறையாகவோ அல்லது எதிர்மறையாகவோ கடந்துதான் செல்லவேண்டுமே அல்லாது மார்க்சிய விரோதமானது என்று அவற்றை முற்றிலும் புறந்தள்ளுவது இன்றைய வளர்ச்சிப் போக்குகளை மறுதலிப்பதாகும்.